Foto: Arturo de Frias Marques, Wikimedia Commons/CC BY-SA 4.0
Wilde ijsberen blijken een snellere stofwisseling te hebben dan lange tijd werd gedacht. Het metabolisme (dat een grote rol speelt bij het reguleren van het lichaamsgewicht en de lichamelijke controle) van het grootste landroofdier op aarde blijkt zo’n vijftig procent hoger te zijn dan tot nu toe werd aangenomen. En dat is in het huidige klimaat geen goed nieuws voor de Arctische reuzen. Een hoger metabolisme betekent namelijk dat het ijsberenlichaam ook meer calorieën nodig heeft om adequaat te kunnen functioneren. IJsberen moeten dus veel zeehondenvlees eten om hun lichaamsfuncties op peil te houden. Maar het vangen van zeehonden wordt steeds lastiger omdat het zee-ijs door de klimaatverandering tegenwoordig eerder smelt, pas later in de herfst weer aangroeit en ‘s winters gemiddeld minder dik wordt. De onderzoekers volgden het gedrag, het jachtsucces en de stofwisselingssnelheid van volwassen, vrouwelijke ijsberen tijdens het voorjaar. →
Amerikaanse ongediertebestrijders hebben grote moeite gehad met het 
Alsof klimaatverandering en verbleking niet al erg genoeg zijn, heeft koraal wereldwijd te kampen met nog een groot probleem. In het 
Het gaat niet zo goed met de muskusos (Ovibos moschatus), het grootste landzoogdier van het Arctisch gebied. De langharige giganten kunnen wel tegen een stootje, maar hebben momenteel veel last van het grillige weer in hun leefgebied. Vooral de stijgende temperaturen vormen een serieus probleem voor de koudebestendige ossen. De jongen zijn sterk afhankelijk van de nutriëntenrijke voeding die het lichaam van de moederos tijdens de zwangerschap produceert. Omdat muskusossen veel minder hoogwaardige voeding kunnen vinden in de regen dan onder de sneeuw (de planten die ze eten worden door de regen nat en bevriezen vervolgens opnieuw, waardoor ze lastiger kauw- en verteerbaar zijn), lopen de kalveren in de baarmoeder al een groeiachterstand op. 
De Australische regering trekt 1,3 miljoen euro uit voor de redding van het koraal in het Great Barrier Reef, het grootste koraalriffensysteem ter wereld. “Dit is een open uitnodiging aan onze beste wetenschappers”, zei milieuminister Josh Frydenberg dinsdag. De Australiërs hopen op innovatieve oplossingen die het koraal beschermen en het rif kunnen genezen. De afgelopen twee jaar is er op veel plaatsen in het Great Barrier Reef grootschalige koraalverbleking geconstateerd. Vanwege de omvang van de schade zijn grote denkers en slimme technieken nodig om het rif van de ondergang te redden. 
Ongeveer 15 procent van de in Nederland dood gevonden bruinvissen heeft plastic in de maag. Dat blijkt uit een recente publicatie van Wageningen Marine Research in samenwerking met de faculteit Diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. In de meest recente analyses van maaginhouden van bruinvissen werden traditionele dieetanalyses aangevuld met de standaardmethode die in EU-verband ook bij de monitoring van plastics in magen van stormvogels en zeeschildpadden wordt toegepast. Deze toevoeging houdt in dat alle resten uit de maag worden gefilterd door een éénmillimeterzeef en volledig onder de microscoop worden onderzocht. De bevindingen suggereren dat bruinvissen vooral per ongeluk plasticdelen inslikken als ze dicht bij de bodem op vis jagen. 
De hoeveelheid water in de oceanen dat helemaal geen zuurstof bevat is in de afgelopen vijftig jaar meer dan verviervoudigd. Dat blijkt uit nieuw onderzoek van het Global Ocean Oxygen Network, een werkgroep van de Verenigde Naties . Een zorgelijke ontwikkeling, want zuurstofhoudend water is een eerste levensbehoefte voor vissen en een keur aan ander zeeleven. De onderzoekers ontdekten dat de oceanen in de afgelopen vijftig jaar zo’n twee procent van hun zuurstofgehalte hebben verloren. Ook was er in die periode een tienvoudige toename van het aantal plekken met een laag zuurstofgehalte in kustgebieden. Die ecologische woestenijen staan te boek als zogenaamde ’dode zones’. Vervuiling en klimaatverandering zijn volgens het onderzoek de belangrijkste aanjagers van de zuurstofafname in de moderne wereldzeeën. 
Een populatie zeeschildpadden in Australië dreigt volledig vrouwelijk te worden door de opwarming van het zeewater. Volgens wetenschappers vormt de klimaatverandering een ernstige bedreiging voor de dieren. De temperatuur van het ei bepaalt namelijk of er uiteindelijk een mannelijk of juist een vrouwelijk dier wordt geboren. De meeste groene zeeschildpadden (Chelonia mydas) rond het Great Barrier Reef zijn nu al vrouwelijk.