Afbeelding: Wikimedia Commons
In het klimaatakkoord van Parijs hebben landen wereldwijd afgesproken ernaar te streven de opwarming te beperken tot maximaal 2 graden Celsius tegen het jaar 2100. Ook zou alles op alles gezet worden om die opwarming onder de 1,5 graad Celsius te houden. Echter doen de landen op dit moment te weinig om deze doelstellingen te behalen en zou het best kunnen dat de temperatuur met nog een graadje meer gaat stijgen. Is dat echt erg of zullen de gevolgen van een beperkte stijging wel meevallen? Nieuw onderzoek lijkt het eerste uit te wijzen. Een graadje extra kan namelijk al leiden tot een grotere kans op extreme weersituaties. De onderzoekers borduren met deze studie voort op eerder onderzoek. In dat onderzoek werden historische klimaatgegevens geanalyseerd. Hieruit bleek dat broeikasgasemissies de kans op extreem nat, heet en droog weer vergroten. Daarop voortbouwend bestudeerde het onderzoeksteam vergelijkbare klimaatmodellen, om zo de kans op extreme weersverschijnselen in de toekomst te bepalen. Dit berekenden de onderzoekers op basis van de twee scenario’s. Het eerste scenario gaat uit van een stijging van 1,5 tot 2 graden Celsius. Die zal plaatsvinden als landen hun ambities uit het Akkoord van Parijs waarmaken. Het tweede scenario gaat uit van een stijging van 2 tot 3 graden Celsius. →
De stijging van de zeespiegel voltrekt zich sneller en sneller. Dat komt vooral door het smelten van ijs op de Zuidpool en Groenland. Als de stijging in dit tempo doorgaat, staat de zeespiegel rond 2100 mogelijk 65 centimeter hoger dan nu. Dat is twee keer zo veel als eerder voorspeld. Dat kan grote problemen veroorzaken in kustgebieden. ”En we hebben het zelfs over een conservatieve schatting”, stellen de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA en de University of Colorado. De onderzoekers hebben 25 jaar aan metingen van Europese en Amerikaanse satellieten bestudeerd. De berekeningen staan in het wetenschapsblad 
Vogels en zoogdieren lijken de beste papieren te hebben om de gevolgen van klimaatverandering te overleven. Het zijn namelijk warmbloedige en vaak mobiele diergroepen, wat ze in de gelegenheid stelt om hun leefgebied bij veranderende weersomstandigheden nog wat op te rekken of uit te breiden. Een 
Het gaat niet zo goed met de muskusos (Ovibos moschatus), het grootste landzoogdier van het Arctisch gebied. De langharige giganten kunnen wel tegen een stootje, maar hebben momenteel veel last van het grillige weer in hun leefgebied. Vooral de stijgende temperaturen vormen een serieus probleem voor de koudebestendige ossen. De jongen zijn sterk afhankelijk van de nutriëntenrijke voeding die het lichaam van de moederos tijdens de zwangerschap produceert. Omdat muskusossen veel minder hoogwaardige voeding kunnen vinden in de regen dan onder de sneeuw (de planten die ze eten worden door de regen nat en bevriezen vervolgens opnieuw, waardoor ze lastiger kauw- en verteerbaar zijn), lopen de kalveren in de baarmoeder al een groeiachterstand op. 
Zebravinken (Taeniopygia guttata) zijn behoorlijk robuuste beestjes. Ze kunnen bijvoorbeeld prima overleven in de gortdroge Australische woestijn. Toch wil dat niet zeggen dat ze geen last hebben van de klimaatverandering. Biologen hebben namelijk ontdekt dat extreme, tijdens hittegolven optredende temperaturen een nadelige invloed hebben op de kwaliteit van het sperma van de mannetjesvinken. Toch wel een tamelijk zorgwekkende constatering als je ziet dat de temperaturen wereldwijd stijgen en hittegolven – zeker in Australië – steeds frequenter de kop opsteken. De onderzoekers trekken hun conclusies op 
De hitte die Australië momenteel in zijn greep heeft is zo ernstig dat vleerhonden dood uit de bomen vallen. Zeker honderden en mogelijk duizenden vleerhonden bezweken aan een zonnesteek. “Ze koken letterlijk. De hitte beïnvloedt de hersenen. Die koken over, waardoor de dieren uiteindelijk gedesoriënteerd raken”, vertelt een natuurbeschermer in de New Zealand Herald. 
Baardagamen worden waarschijnlijk minder intelligent als de aarde verder opwarmt. Als de eieren van de reptielen worden uitgebroed bij een temperatuur van meer dan dertig graden Celsius, presteren de jongen die worden geboren relatief slecht bij intelligentietesten. Dat blijkt uit een onderzoek van Britse wetenschappers dat is gepubliceerd in 
De opwarming van de aarde mist ook haar uitwerking op de wereldzeeën niet. Het oceaanwater wordt namelijk ook steeds warmer, waardoor veel koraalriffen langzaam maar zeker ten onder gaan aan verbleking. Maar warmere oceanen zijn niet alleen nadelig voor koralen. Ook zeeanemonen hebben onder het verschijnsel te lijden. En dat is weer slecht nieuws voor de charismatische visjes die wereldberoemd zijn geworden door de animatiekraker Finding Nemo. De clownvissen (ook bekend onder de namen driebandanemoonvis en harlekijnvisje) die de inspiratie voor Nemo vormen zijn namelijk afhankelijk van anemonen. De kleurrijke rifvissen onderhouden een symbiotische relatie met zeeanemonen en gebruiken de bloemdieren als schuil- en voortplantingsplek. Wetenschappers bestudeerden zeeanemonen en clownvissen rond Frans-Polynesië ten tijde van de ongebruikelijk warme zomer van 2016. Ze gingen na hoeveel stress de clownvissen ((Amphiprion ocellaris) voor, tijdens en na verbleking van hun zeeanemoon hadden.