Foto: Bernard Dupont, Wikimedia Commons/CC BY-SA 2.0
Uit een recente telling blijkt dat het aantal orang-oetans op Borneo tussen 1999 en 2015 met zo’n honderdduizend exemplaren is afgenomen. Dit hoge getal betekent dat de orang-oetan, ondanks dat er al decennialang pogingen worden ondernomen om de soort te beschermen, sneller verdwijnt dan onderzoekers hadden verwacht. Het is geen verrassing dat het aantal mensapen sterk afnam in ontboste gebieden en in gebieden die zijn omgezet in landbouwgrond. Maar de grootste achteruitgang vond opmerkelijk genoeg plaats in bossen, de plek waar de meeste orang-oetans wonen. De onderzoekers hebben hier wel een paar verklaringen voor. De mens oefent namelijk veel druk uit op die leefgebieden. Zo worden er bijvoorbeeld jonge orang-oetans weggenomen voor de handel in huisdieren, maar vallen ook veel individuen ten prooi aan stropers. Het helpt ook niet dat ‘de mensen van het bos’ zich maar langzaam voortplanten. Cijfers wijzen uit dat het weghalen van een enkel volwassen exemplaar op honderd orang-oetans op de middellange termijn al kan leiden tot het verdwijnen van een populatie. De realiteit is dat er nu gemiddeld vier op de honderd volwassen mensapen uit een populatie verdwijnen. Toch is er ook nog iets positiefs uit het verhaal te halen. →
Foto: Matias Careaga, 
China heeft vrijdag maatregelen aangekondigd om de kwetsbare ecologie van het zuidpoolgebied te beschermen tegen toeristen. Het is voortaan niet alleen verboden om er op wilde dieren, maar Chinezen mogen voortaan ook geen aarde en rotsen uit het gebied meer meenemen, meldt het persbureau Xinhua. Toeristen die naar Antarctica gaan, moeten al hun afval met zich mee terugnemen of het op aangewezen plekken laten verbranden. Wie de regels overtreedt moet zelf de kosten dragen voor het herstel van de aantasting van het gebied. Dankzij de welvaartsgroei in het Aziatische land, is het aantal Chinezen dat een tripje naar het ijskoude zuiden boekt de laatste jaren flink gestegen. Gingen in 2005 nog amper honderd Chinezen naar de zuidpool, vorig jaar waren dat er al 5300. 
De jonge Nederlandse vogelaar Arjan Dwarshuis trok in 2016 de wereld rond om zoveel mogelijk vogelsoorten in één jaar te spotten. In vogelaarskringen wordt zo’n ambitieuze missie een big year genoemd. Het doel van Dwarshuis: het record van Noah Strycker breken. Geen sinecure, want deze Amerikaan wist in 2015 maar liefst 6042 van de naar schatting 10.400 bestaande vogelsoorten waar te nemen. Dwarshuis bezocht ruim veertig landen om zijn doel te halen, een reis die hem naar de hoogste bergketens, heetste woestijnen en meest afgelegen tropische regenwouden op aarde bracht. De Nederlander slaagde uiteindelijk glansvol in zijn missie: de teller stokte namelijk pas bij 6852 soorten, een flinke verbetering van het door Strycker gevestigde record. Arjan’s Big Year is het visuele verslag van de door een voorliefde voor en oprechte interesse in vogels gedreven queeste van Arjan Dwarshuis. 
Wetenschappers zijn geïntrigeerd door een opmerkelijke ontdekking op de Galápagoseilanden. In een ondiepe kustzone rond het eiland Santa Cruz is namelijk een kraamkamer voor jonge geschulpte hamerhaaien (Sphyrna lewini) gevonden. Een opsteker, want de geschulpte hamerhaai is een bedreigde diersoort. Volgens bioloog Eduardo Espinoza is haaienkraamkamer min of meer bij toeval ontdekt. De moederhaaien zetten hun jongen in de ondiepe riffen af en vertrekken vervolgens weer naar diepere wateren. De jonge haaien blijven een tijdje rondzwemmen in hun geboortewateren. 
Per 2021 verbiedt Hong Kong de verkoop van ivoor. De semi-autonome staat wordt samen met China gezien als de grootste handelsmarkt in olifantenivoor. De wetgevende raad van Hongkong stemde woensdag met een overweldigende meerderheid voor het verbod op de handel, zo meldt de South China Morning Post. De handel wordt de komende drie jaar gefaseerd afgebouwd. Hongkong volgt hiermee China, waar de ivoorhandel vorige maand al aan banden werd gelegd. 
Wilde zwijnen genieten geen geweldige reputatie. Hun wroetgedrag zou vaak ten koste gaan van waardevolle (micro)biotopen. Toch kan het ploegwerk van de robuuste omnivoren voor bepaalde soorten ook gunstig uitpakken. In Nationaal Park De Hoge Veluwe blijkt juist dat de rupsen van de zeldzame aardbeivlinder (Pyrgus malvae) veelvuldig op de wroetplekken van wilde zwijnen te vinden zijn. De invloed van stikstofdepositie leidt in veel natuurgebieden tot het versneld dichtgroeien van open plekken, waardoor lage kruiden verdwijnen. Enige verstoring, bijvoorbeeld door wroetende zwijnen, biedt de kruiden weer een kans om zich te vestigen. Daaronder bevinden zich ook waardplanten van bedreigde vlinders. Denk aan hondsviooltjes voor de grote parelmoervlinder, schapenzuring voor de bruine vuurvlinder en tormentil of kruipganzerik voor de aardbeivlinder. De Wageningse student Frederic de Schaetzen heeft onderzocht waar de rupsen van de aardbeivlinder zich ontwikkelen in Nationaal Park de Hoge Veluwe. 
Alsof klimaatverandering en verbleking niet al erg genoeg zijn, heeft koraal wereldwijd te kampen met nog een groot probleem. In het 
Een duikteam heeft in de wateren rond Tasmanië een nieuwe populatie ontdekt van de zeer zeldzame vissoort Thymichthys politus, een dier dat deel uitmaakt van de familie der voelsprietvissen. In plaats van de verwachte twintig tot veertig exemplaren, blijken er nu veertig tot tachtig stuks te zijn. De nieuwe populatie werd geïdentificeerd nadat een lid van het burgerwetenschapsonderzoek Reef Life Survey (RLS) melde dat hij een voelsprietvis had gezien. Een team van zeven duikers trok er vervolgens twee dagen op uit om het gebied uit te kammen. Duiker Antiona Cooper zag de vis op het moment dat het team bijna op het punt stond om het op te geven. “We waren al zo’n 3,5 uur aan het duiken toen we nog steeds niets veelbelovends hadden gezien,” zegt Cooper. “We wilden alweer bijna teruggaan toen ik ineens de voelsprietvis zag.” De Thymichthys politus komt alleen voor in de wateren rond het zuidoosten van Tasmanië. 
De autoriteiten in Ivoorkust hebben zo’n 600 kilo aan slagtanden van olifanten in beslag genomen. De tanden hadden een geschatte waarde van ruim 360.000 euro. De autoriteiten deden de vondst tijdens een meerdaagse actie tegen een groot smokkelnetwerk. Ze onderschepten niet alleen slagtanden, maar ook zo’n 600 kilo (hier moeten enorm veel exemplaren voor zijn gesneuveld) aan schubben van schubdieren. Die waren op de zwarte markt bijna 281.000 euro waard.