De meeste wilde dieren zijn (terecht) niet zo blij als wij mensen wat te dicht in hun buurt komen. Dat geldt vaak ook voor de zandhagedissen en levendbarende hagedissen die in het Meinweggebied geregeld mijn pad kruisen. Vaak, en dan vooral met warm weer, zie je alleen een glimp van een geschubd wezen dat in volle vaart weg sprint als je door het veld wandelt. Maar met wat geduld en een portie geluk kun je soms heel dicht in de buurt van de fraaie diertjes komen en je even onderdompelen in hun wereld. Afgelopen zondag beleefde ik zo’n moment van puur genot toen ik stuitte op een mannelijke zandhagedis die zich op een takkenhoop laafde aan het aangename voorjaarszonnetje. Voorzichtig naderend om het dier niet te verstoren, had ik al snel in de gaten dat de prachtige minidinosaurus zich verrassend weinig van mijn aanwezigheid aantrok. Niet iedereen heeft er het geduld voor, maar ik ben ruim een uur naast de hagedis blijven zitten, kijkend naar het gedrag van het reptiel en af en toe een foto knippend.
Lees ook:Intieme ontmoeting
Lees ook:Herpetofauna in het Meinweggebied
Lees ook:Adderseizoen in NP De Meinweg van start
Lees ook:Fraaie lentedag vol reptielen en amfibieën
Lees ook:Gladde slangen nog niet ondergronds