Migratiepatronen
Dat witte haaien geen territoriale vreetmachines zijn, zoals in de filmhit Jaws wordt gesuggereerd, is inmiddels al langer bekend. Maar hoewel we weten dat de dieren vaak enorme afstanden afleggen, is er nog relatief weinig bekend over de migratiepatronen die ’s werelds grootste roofvis doorgaans volgt. Een baanbrekende studie in Nieuw-Zeeland heeft echter wel wat informatie aan het licht gebracht over de witte haaien die in deze wateren verblijven. Het blijkt dat dieren tijdens de Nieuw-Zeelandse winter naar plekken als het Groot Barrièrerif (Australië), Nieuw-Caledonië, Fiji en Tonga trekken, om vervolgens in de zomer weer terug te keren naar exact dezelfde plek rond Nieuw-Zeeland. In totaal merkten de onderzoekers 27 haaien ten noordoosten van Stewart Island, een plek die befaamd is om grote aantallen witte haaien. “De stukjes van de puzzel vallen langzaam op hun plaats. We weten nu dat de haaien laat in de herfst enkele maanden verkassen naar warmere oorden voor een ‘tropische vakantie’ en uiteindelijk weer terugkeren naar hun punt van vertrek. Hopelijk levert ons onderzoek in de loop der tijd nog meer waardevolle informatie op zodat we ons gegevensbestand nog verder kunnen uitbreiden”, vertelt onderzoeksleider Malcolm Francis.
Individuen
Een 3,8 meter lange mannetjeshaai genaamd Geoff reisde bijvoorbeeld van het Barrièrerif naar de kust van New South Wales. Na een verblijf aldaar van zeven maanden dook hij uiteindelijk weer precies op waar hij ook gemerkt was. Door een fotobestand bij te houden, proberen de haaienonderzoekers ook vast te stellen welke individuen rond Stewart Island verblijven en meer informatie te verzamelen over het (trek)gedrag van de dieren. Het is in het begin geen sinecure om individuele witte haaien van elkaar te onderscheiden, maar op den duur ga je individuele dieren herkennen aan hun rugvin, bepaalde littekens of aparte pigmentvlekken. Hoewel het leven van witte haaien zich veelal dicht onder het wateroppervlak (waar de prooien rondzwemmen) afspeelt, is uit het Nieuw-Zeelandse onderzoek gebleken dat de dieren als ze migreren soms rondzwemmen op diepten van 800-1200 meter. Witte haaien zijn beschermd in Nieuw-Zeelandse wateren, maar niettemin komen de dieren nog wel eens per ongeluk terecht aan vislijnen of in visnetten. Bovendien is het lastig om de haaien gedurende hun hele migratieroute, die de dieren ook buiten territoriale wateren brengt, te volgen en afdoende te beschermen, waardoor stropers soms nog hun slag kunnen slaan. Zowel de vinnen als de kaken (die worden verhandeld in het illegale circuit) van een flinke witte haai kunnen veel geld opbrengen.
Bron: http://www.philstar.com/Article.aspx?articleId=703645&publicationSubCategoryId=200
Lees ook:Kajakker zwemt met wilde orka in Nieuw-Zeeland
Lees ook:Witte haai doodt zwemmer in Nieuw-Zeeland
Lees ook:Landen in Oceanië gaan zich inzetten voor betere bescherming bultrug
Lees ook:Hoge honingprijzen in Nieuw-Zeeland trekken criminelen aan
Lees ook:Orka’s aangespoeld in Nieuw-Zeeland