In het wild zijn vrouwtjestijgers meestal excellente moeders, maar in gevangenschap komt het af en toe voor dat de gestreepte iconen van elegantie hun jongen verstoten. Zo ook in een dierentuin in het Russische Sotsji. De oplossing: de drie Russische tijgerwelpen worden nu opgevoed door een sneeuwitte herder, die zich met liefde over de nog kwetsbare katjes heeft ontfermd.
Tanzaniaanse olifanten
Uit eigen ervaring weet ik dat het observeren van wilde olifanten en neushoorns een fantastische ervaring is, een herinnering die je een leven lang meedraagt en die je ogen opent voor de natuurlijke schoonheid van onze planeet. Maar het is natuurlijk nog mooier om tegelijkertijd ook een actieve bijdrage aan de bescherming van deze prachtige wezens te leveren, zeker ook omdat de dieren momenteel weer op behoorlijke schaal gestroopt worden in bepaalde delen van Afrika. Met de reizen van All for Nature Travel is het mogelijk om reizen en natuurbescherming te combineren en met het ene het andere mogelijk te maken. Het Sadaani Elephant Project is bijvoorbeeld opgezet om de migratieroutes te bestuderen van olifantenkuddes in het Tanzaniaanse Sadaani National Park. Er wordt gebruik gemaakt van halsbanden met radiozender om de olifanten te volgen. De reisgroep van maximaal zes personen heeft de halsbanden betaald en maakt tijdens de reis ook onderdeel uit van het projectteam. Dit betekent dat de reizigers meegaan met de helikopter als het team de 430 km² van het reservaat scant op geschikte olifanten die moeten worden verdoofd en voorzien van een halsband met zender. Als de olifant eenmaal is verdoofd, zal de reiziger worden gevraagd om mee te helpen de halsbanden op maat aan te brengen en de verdoofde olifant te verzorgen zodat hij gezond en wel, en zonder al te veel stress, door het proces heen komt.
Neushoorns in Zuid-Afrika
Het White Rhino Conservation Project (Zuid-Afrika) heeft als taak om de ongeveer 130 witte neushoorns in Kruger National Park te merken en te identificeren voor hun bescherming. →
Meerdere kikkers, salamanders en twee honden zijn overleden door de lozing van vergiftigd water uit een luchtwasser van een veehouderij in Sint-Anthonis (Noord-Brabant). De boer loosde het sterk vervuilde water op zijn land, maar een groot deel van het goedje dreef een nabijgelegen sloot in. Water uit een luchtwasser bevat nitriet, een zeer giftige stof voor mens, dier en milieu. De honden werden ziek en overleden omdat ze het slootwater hadden gedronken. De sloot raakte over een grote lengte vervuild en is nu een ecologische beerput. →
Het is nieuws dat zoals gebruikelijk in de meeste grote media slechts een beperkte een- of tweekolommer toebedeeld krijgt, maar gelukkig probeert de Europese Unie eindelijk een serieuze vuist te maken tegen het ontvinnen van haaien. Om de haaienvinnen – die een vast ingrediënt vormen van de in enkele Aziatische landen zeer begeerde soep – te bemachtigen, worden haaien meestal levend ontdaan van hun vinnen en vervolgens in zee teruggegooid. Niet meer in staat om te zwemmen, zinken de eens zo gracieuze roofvissen uiteindelijk naar de zeebodem om een langzame verstikkingsdood te sterven. Maar de Europese Commissie eist nu bij monde van Europees commissaris Maria Damanaki (Visserij) een verbod op deze ook volgens haar ‘weerzinwekkende praktijk’. →
Foto en bron: Burgers’ Zoo
In de Arnhemse dierentuin Burgers’ Zoo is een brillangoer geboren. Een zeldzame gebeurtenis, want het is voor het eerst in ruim dertig jaar tijd dat in Nederland een exemplaar van deze Aziatische apensoort ter wereld kwam. In heel Europa hebben maar vier dierentuinen brillangoeren in de collectie. Arnhem is stamboekhouder van de soort in gevangenschap. Brillangoeren zijn moeilijk te houden, vooral omdat ze een zeer bijzonder dieet van bladeren en bittere groentesoorten nodig hebben. →
Foto: Marek Szczepanek, wikimedia Commons
De schaalvergroting in de landbouw en de intensieve bewerking van Nederlandse akkergronden eisen hun tol in de vogelwereld. Met name de patrijs, veldleeuwerik en ringmus hebben steeds meer moeite om zich comfortabel te nestelen op boerenland. Volgens de jaarlijkse monitor van SOVON Vogelonderzoek is sinds 1960 zo’n driekwart van het vogelbestand op het Nederlandse platteland verdwenen. Alleen van de veldleeuwerik hebben we anno 2012 al een miljoen broedparen minder dan ruim vijftig jaar geleden. Ook het aantal patrijzen (zie foto) is schrikbarend snel en fors teruggelopen, zo erg zelfs dat SOVON 2013 al heeft uitgeroepen als het jaar van de patrijs. Volgens SOVON bestaat inmiddels circa twee derde van Nederland uit boerenland. Op zich zou dat niet altijd een probleem hoeven te zijn, ware het niet dat het steeds vaker gaat om enorme akkers met vooral veel monoculturen zoals maïs, weinig sloten en nauwelijks houtopstand en -opslag langs de randen. →
Vandaag las ik in Dagblad De Limburger een interessant artikel over pestgedrag bij apen. Ook onze naaste verwanten is deze karaktertrek namelijk niet vreemd. Er blijkt echter wel een belangrijk verschil te zijn met ons pestgedrag: in tegenstelling tot mensen drijven apen hun pestgedrag niet tot in het extreme door, met name omdat de oudere, dominante dieren in een groep dit niet toelaten. Gaat een aap zo ver in het pesten van een soort- en groepsgenoot dat het slachtoffer symptomen van stress of angst begint te vertonen, dan kan de pestende primaat rekenen op een ferme tik of reprimande van de hooggeplaatste volwassen dieren die de groepseenheid bewaken. Dit zie je bijvoorbeeld terug bij gorilla’s, waar de zilverrug als een grotendeels zwijgzame en strenge pater familias waakt over het welzijn van zijn grote familie. Pestgedrag in de apenwereld escaleert door de corrigerende rol van de hooggeplaatste dieren en een hoge mate van zelfregulering dus zelden of nooit. In tegenstelling tot bij mensen, waar je vaak ziet dat dominante pestkoppen een hoge sociale status genieten en veel meelopers zich juist aansluiten bij de pester, is het in de apenwereld gebruikelijk dat juist de hele groep zich tegen de plaaggeest keert als die een bepaalde grens overschrijdt. →
Foto: Wikimedia Commons
Verkeerd signaal
Er is nogal wat ophef ontstaan over de uitzending van De Wereld Draait Door die op dinsdag 20 november jongstleden in de ether werd geslingerd door de VARA. Onder meer de redactie van het door dezelfde omroep uitgezonden programma Vroege Vogels en veel kijkers waren nogal verbolgen over de inhoud van de show. In het programma bereidden de chef de cuisines Robert Kranenborg en Philippe Vanheule voor de lopende camera’s een houtsnip. Nu worden er wel vaker dierlijke maaltijden bereid op tv, dus waar ligt het probleem zou je zeggen? Wel, het probleem is dat de houtsnip in Nederland een beschermde diersoort is die dus onder geen beding mag worden bejaagd. Nu was de houtsnip in DWDD volgens mij wel afkomstig uit een buitenlandse kwekerij, maar desondanks geef je een verkeerd signaal af door zo’n dier in een veelbekeken tv-programma te reduceren tot een sappig vleesgerecht. Er zijn altijd kwaadwillenden die inspiratie putten uit dergelijk culinair kijkvoer en dus zelf met geladen geweer of andersoortige wapens het veld intrekken op zoek naar zo’n smakelijk stuk gevogelte. Verder helpt het natuurlijk ook niet dat een patserige tv-kok als Kranenborg zich en plein public en met een naargeestige zelfingenomenheid op de borst klopt omdat hij er blijkbaar al eens in geslaagd is om zo’n vogel illegaal te bereiden. Sterker, een dergelijke uitspraak zou eigenlijk moeten leiden tot sancties.
Overschat
Nu zullen veel mensen wel tegenwerpen dat het met de natuurbescherming en het milieubewustzijn in Nederland veel beter is gesteld dan in de meeste andere landen, maar de cijfers tonen een heel ander beeld. →
Foto: zalm, vistrap ECI-centrale bij Roermond, waterschap Roer en Overmaas
Het Limburgse waterschap Peel en Maasvallei is positief over de visstand in de Aalsbeek. In de beek, die stroomt tussen tussen de dorpen Belfeld en Tegelen, zijn de afgelopen tijd namelijk enkele zeldzame vissoorten aangetroffen, zoals de zalm, zeeforel en beekforel. Een goede indicatie voor de ecologische gezondheid van de beek, want de bovengenoemde soorten komen alleen voor in beken en rivieren met een goede tot uitstekende waterkwaliteit. Eerder dit jaar werden in de Aalsbeek ook al paaiende beekprikken waargenomen. →
Foto: zwartvoetpinguïn, Betty’s Bay, Zuid Afrika
Argentijnse wetenschappers hebben in de Antarctische vrieskou op het bevroren continent de fossiele resten gevonden van een pinguïn die rechtopstaand meer dan twee meter mat. De vogel, die zo’n 34 miljoen jaar geleden over de planeet waggelde, is voor zover bekend de grootste pinguïn die ooit heeft geleefd. Die eer behoorde tot voor kort toe aan de nog steeds levende keizerspinguïn, een prachtige en statige vogel die 1,20 meter lang is. De Argentijnen zijn van plan om opnieuw naar Antarctica te gaan om nog meer skeletdelen van de prehistorische megapinguïn bloot te kunnen leggen. Op die manier hopen ze meer kennis te vergaren over de lichaamsbouw en de leefwijze van het voorhistorische dier. →
.jpg){kind=link}
