Van alle Nederlandse reptielen is de gladde slang (Coronella austriaca) het dier dat het laatste uit zijn winterrust tevoorschijn komt. Meestal kun je de dieren in de loop van april voor het eerst tegenkomen, al zijn gladde slangen zeker niet de reptielen die je het vaakst tegen het lijf loopt in het veld. Zeker vergeleken met adders en ringslangen, de enige twee andere slangensoorten die in Nederland in het wild voorkomen, houdt de gladde slang er een behoorlijk verborgen levenswijze op na. Dat komt vooral omdat de dieren een stuk minder zonneminnend zijn dan de andere twee soorten en dus minder vaak bij stralend weer (wanneer de meeste recreanten juist de natuur in trekken) op open plekken liggen te zonnen. Maar gelukkig kom ik de gladde slang wel geregeld tegen tijdens het doen van herpetologisch veldwerk in het Meinweggebied, meestal op warme en halfbewolkte dagen. Zo maakt de soort (in tegenstelling tot de adder) vrij vaak gebruik van de speciale reptielenplaten die we vooral gebruiken voor het doen van onderzoek naar hazelwormen. Gisteren hadden we de eerste gladde slang van dit jaar onder de platen, terwijl ook waarnemingen in het veld duidelijk aantonen dat het seizoen van de gladde slang inmiddels volop is begonnen.
Lees ook:Gladde slang ook tevoorschijn
Lees ook:Gladde slangen eindelijk ook tevoorschijn
Lees ook:Nederlands onbekendste slang
Lees ook:Topdag voor gladde slangen
Lees ook:Gladde slang houdt van bewolkt en broeierig