Andescondors en de grootste albatrossoorten zijn met een maximale vleugelspanwijdte van ruim drie meter de contemporaine reuzen van het luchtruim. Maar ooit zweefden er nog veel grotere vogels door het aardse luchtruim. De prehistorische vogel Pelagornis sandersi, een soort die 28 tot 25 miljoen jaar geleden op aarde voorkwam, mat maar liefst 6,1 tot bijna 7,5 meter van vleugelpunt tot vleugelpunt. Dat blijkt uit fossiele resten van het oerbeest die in de Amerikaanse staat North Carolina zijn gevonden. Wat de prehistorische reuzenvogel verder nog uniek maakte, waren zijn opvallende kaken. Het beest had tandachtige uitsteeksels van kaakbot die zouden helpen bij het vangen van vis en inktvis in de wateren waarop hij vanuit het luchtruim neerkeek. De voorpootjes van Pelagornis sandersi stelden qua grootte niet veel voor. Dat duidt erop dat de oervogel slecht aangepast was aan een leven op land en het gros van zijn tijd in de lucht doorbracht. Door zijn grootte had het dier vermoedelijk wel de nodige moeite met opstijgen.
Lees ook:Kolossale inktvis is passieve jager
Lees ook:Grote pterosauriërs gebruikten vier poten om op te stijgen
Lees ook:Inktvis kan dertig meter vliegen
Lees ook:Sporen van grote vleesetende dinosauriër ontdekt in Lesotho
Lees ook:Russen filmen reuzeninktvis