Mannelijke sprinkhanen verleiden hun vrouwelijke soortgenoten met geluid. Sprinkhanengezang ontstaat als de mannelijke beestjes hun vleugels in rap tempo tegen elkaar wrijven. Op bepaalde plekken trekt het gezang van de mannelijke sprinkhanen ook parasitaire wespen aan. Die dienen de sprinkhanen een verlammende steek toe en leggen hun eitjes in het sprinkhanenlichaam. Dit dient vervolgens als een levende vleesvoorraad voor de wespenlarven die uiteindelijk uit de eitjes kruipen en de sprinkhaan van binnenuit opvreten. Het gevolg hiervan is dat bepaalde mannelijke sprinkhanen op een aantal Hawaïaanse eilanden niet meer roepen. Een nieuw onderzoek heeft nu laten zien dat blijkbaar niemand de sprinkhanen heeft verteld dat ze geen geluid meer kunnen maken. De mannetjes zitten nog steeds hoopvol hun vleugels tegen elkaar te wrijven. Het wrijven is dus een overblijfsel van iets dat evolutie eigenlijk overbodig heeft gemaakt, net zoiets als het rudimentaire staartbeen bij mensen. Toch zijn de betreffende sprinkhaansoorten waarschijnlijk niet tot uitsterven gedoemd. Een beperkt deel van de mannetjes (vijf procent op het eiland Kanuai en ongeveer de helft op Oahu) produceert nog steeds geluid. Toch profiteren de insecten hier nauwelijks van. De stille mannetjes hangen namelijk rond in de buurt van hun zingende kompanen en onderscheppen de vrouwtjes die op de amoureuze lokroepen aankomen.
Bron: Faqt
Lees ook:Zuid-Amerikaanse krekel maakt hoogste geluid in het dierenrijk
Lees ook:Biologen reconstrueren geluid van prehistorische sabelsprinkhanen
Lees ook:Vrouwelijke baardagamen dreigen uit te sterven in Australie
Lees ook:Insect produceert oorverdovend geluid met zijn penis
Lees ook:Chimpansees gebruiken seksspeeltjes