Geen fan
Ondanks mijn Limburgse afkomst ben ik bepaald geen fan van carnaval. Ik heb een hekel aan verkleedpartijen, terwijl ook carnavalsmuziek me geen seconde kan bekoren. Daarnaast word ik al gauw kriebelig en hypernerveus in afgesloten ruimtes die bevolkt worden door grote mensenmassa’s. Daarom ben ik waarschijnlijk ook zo verzot op natuur en het rustieke buitenleven: voldoende frisse lucht, geen lawaai en bovenal geen trekkende, duwende of deinende mensenmassa’s.
Onzalig idee
Tot slot beschouw ik carnaval ook vaak als excuus voor allerhande mensen om het eens flink op een zuipen te zetten en allerhande onzalige fratsen uit te halen. Een goed voorbeeld is het plan dat carnavalsvereniging De Bambergers uit Den Bosch dit jaar had: deze malloten wilden namelijk twee uit Berlijn gehaalde olifanten laten meelopen in de plaatselijke carnavalsoptocht. →
Een stadsvos heeft in het Londense district Bromley zijn tanden gezet in een vier weken oude baby. Het kind liep verwondingen op aan zijn handje. De baby verloor een vinger, maar die konden chirurgen weer terugzetten. De moeder van het kind was thuis en werd alert gemaakt op de situatie toen de baby schreeuwde. Toen ze ging kijken was haar kind uit de wieg gesleept en bevond het handje van haar kind zich tussen de kaken van de vos. Uiteindelijk liet het roofdiertje pas los nadat de vrouw de vos een paar schoppen had verkocht. Burgemeester van Londen Boris Johnson noemde de aanval ‘verschrikkelijk’ maar tevens erg zeldzaam. “Maar we moeten alles doen om het groeiende probleem van stadsvossen aan te pakken”, voegde hij daar aan toe. 
Na hevige protesten van dierenbeschermers en enkele ecologen heeft de Zweedse regering het onlangs genomen besluit om zestien wolven te laten afschieten alsnog herroepen. Voor drie dieren kwam die beslissing helaas te laat. Zweden telt naar schatting zo’n 270 wilde wolven. Vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw, toen de Zweedse wolvenpopulatie zich op een dieptepunt bevond, geldt de wolf in principe (sommige situaties uitgezonderd) als een niet-bejaagbare soort in het Scandinavische land. De meeste Zweden zien ook niets in een hernieuwde wolvenjacht. Veehouders en jagers vormen de belangrijkste uitzondering. Zij zijn van mening dat wolven te veel gedomesticeerd vee (met name schapen) doden en de wildstand uitdunnen. Waar het eerste argument nog een beetje validiteit heeft, is het tweede argument volstrekte kul. Er zijn lang niet genoeg wolven om de herten-, reeën- of elandenpopulaties in Zweden ook maar enigszins in gevaar te brengen. 
Als je kijkt naar wat wij deze diersoort in de loop der decennia allemaal hebben aangedaan (en nog steeds aandoen), zal het weinig verbazing wekken dat een recent in het African Journal of Ecology gepubliceerd wetenschappelijk onderzoek aantoont dat de dieren de relatief veilige omgeving van een wildpark verkiezen boven een bestaan in de buurt van menselijke nederzettingen. Olifanten die buiten de omheining van natuurparken rondlopen blijken namelijk veel vaker last te hebben van stress dan hun soortgenoten die niet of nauwelijks met onze soort in contact komen. 
Hoewel ik normaal niet direct een fan ben van het programma, vond ik het wel een goede zaak dat De wereld draait door gisteren aandacht besteedde aan de problemen waarmee onze vaderlandse vuursalamanders momenteel kampen. De kleurrijke beestjes sterven namelijk bij bosjes en zijn zelfs bijna verdwenen uit de Limburgse hellingbossen waar ze enkele jaren geleden nog in aanzienlijke aantallen (tijdens een goede nacht kon je wel enkele tientallen exemplaren vinden) voorkwamen. De meeste nog resterende exemplaren zijn uit voorzorg inmiddels door onderzoekers weggevangen. Freek Vonk maakte op zijn gebruikelijk enthousiaste wijze duidelijk waarom de vuursalamander een prachtig dier is en bescherming verdient, terwijl Mathijs van Nieuwkerk en Giel Beelen het geheel van een humoristische noot voorzagen zonder het reddingsplan 
Verrassingsaanval.jpg){kind=link}
