Als film- en natuurkenner verbaast het me hoe je van hetzelfde gebied twee totaal verschillende audiovisuele documenten kunt maken. In het onlangs verschenen bioscoopepos De nieuwe wildernis worden de Oostvaardersplassen getoond als een weids en ongerept natuurgebied, een speeltuin van het leven waar de natuur in al haar facetten aanschouwd kan worden door de gewone sterveling met oog voor detail. Hoe anders qua aard, opzet en boodschap is de YouTube-tegenhanger De nieuwe wildernix. In deze film (waar terreinbeheerder Staatsbosbeheer verre van blij mee is) zie je vooral confronterende beelden van uitgemergelde en verhongerende grazers, verloren natuur, kaalgevreten landschappen en de hand van de mens die het natuurgebied in de praktijk nog grotendeels vorm geeft. Want de wintersterfte onder de grote grazers van de Oostvaardersplassen door Staatsbosbeheer en de makers van De nieuwe wildernis wordt uitgelegd als een volledig natuurlijk fenomeen, is dit natuurlijk maar ten dele waar. Buiten het feit dat de grazers er door de mens zijn neergezet, zijn ze ook niet vrij om in tijden van schaarste naar voedselrijkere gebieden te migreren. Er staan immers hekken om het gebied. Daarnaast ontbreken ook de grote roofdieren, een belangrijke en eigenlijk onmisbare component in een compleet ecosysteem waar de volledige kringloop des levens tot ontplooiing kan komen.
Lees ook:De nieuwe wildernis in een week tijd Gouden Film
Lees ook:‘Oostvaardersplassen moeten op werelderfgoedlijst UNESCO’
Lees ook:1200 grote grazers doodgeschoten in Oostvaardersplassen
Lees ook:Staatsbosbeheer schiet grote grazers in Oostvaardersplassen af om dierenleed te voorkomen
Lees ook:Epische film over natuur Oostvaardersplassen
Kijk voor meer info naar http://www.stophetleed.nl