Veel wetenschappers hadden al langer een zeer sterk vermoeden dat menselijke sonarapparatuur wel eens grotendeels debet kon zijn aan de massastrandingen van walvissen en dolfijnen. De situatie rond de Canarische Eilanden lijkt die hypothese nu te bevestigen. Sinds Spanje in 2004 rond de eilandengroep een verbod op het gebruik van sonarapparatuur bij marinemanoeuvres heeft uitgevaardigd, zijn er geen walvisachtigen meer gestrand in de regio. Kort voor het Spaanse sonarverbod kwamen bij massale strandingen op de Canarische Eilanden Lanzarote (2002) en Fuerteventura (2004) nog diverse walvissen om het leven. Een wetenschappelijk team rond Antonio Fernández, de directeur van het Instituut voor Diergezondheid van de Universiteit Las Palmas de Gran Canaria (ULPGC), stelde toen vast dat voor de massale sterfte ten noorden van de Canarische Eilanden zeeoorlogsmanoeuvres hadden plaatsgevonden. Tijdens de tests produceerden sonartoestellen explosies op middengolffrequenties, een techniek om vijandelijke onderzeeërs op te sporen. Het is al langer bekend dat walvissen en dolfijnen zeer gevoelig zijn voor luide sonarapparatuur. Ze raken ervan in paniek en gedesoriënteerd. Bovendien kan sonarapparatuur hun duikgedrag verstoren, zorgen voor interne bloedingen en symptomen veroorzaken die overeenkomen met decompressieziekte bij mensen.
Lees ook:Walvissen nog gevoeliger voor sonarapparatuur dan gedacht
Lees ook:Walvissen mogelijk bedreigd door oefeningen Amerikaanse marine
Lees ook:Zeezoogdieren behoed voor schadelijke sonartests
Lees ook:Haaien en walvissen beschermd in Caribisch Nederland
Lees ook:Groenlandse walvissen beschikken over reukvermogen boven water