Een van mijn favoriete documentaireseries is zonder meer de door natuuricoon David Attenborough geschreven en gepresenteerde reeks The Life of Mammals. In tien afleveringen passeert het hele zoogdierenrijk de revue, van vleeseters tot plantenetende hoefdieren en van de kleinste knaagdieren en insecteneters tot de imposante baleinwalvissen, met afstand de grootste dieren ter wereld en de zwaarste organismen die ooit de aarde hebben bevolkt. De primaten vormen het sluitstuk van de serie, waarvan de laatste aflevering een paar jaar terug door de EO overgeslagen werd omdat expliciet wordt gezegd dat apen en mensen van een gemeenschappelijke voorouder afstammen. “The Life of Birds, een documentaire over vrijwel alle aspecten van het leven van vogels, werd in 1998 zo goed ontvangen dat de BBC me vroeg of ik zin had om een vergelijkbare serie over zoogdieren te maken. Hoewel ik inmiddels al in de zeventig was, leek het me toch een betere en leukere optie dan alleen thuiszitten”, herinnert de nestor van de Britse natuurfilm zich nog goed. Zoals vrijwel alle BBC-natuurdocumentaires combineert ook The Life of Mammals adembenemende dierenbeelden met een pakkend en uiterst leerzaam verhaal. Er wordt heel wat feitelijke informatie over je uitgestort, maar het wordt nergens een saaie schoolles, deels ook omdat Attenborough een rasverteller is die narratief meesterschap combineert met een prettige vertelstem en een haast jeugdig enthousiasme. Het is vanaf minuut een duidelijk dat de Brit een oprechte passie heeft voor de materie waar hij over schrijft en vertelt. De fraaie combinatie van beeld, geluid, verhaal en wetenschappelijke autoriteit is dan ook de hoofdreden waarom ik maar niet genoeg kan krijgen van deze epische documentairereeks.
Lees ook:BBC komt met spectaculaire nieuwe natuurserie
Lees ook:Life: een juweel van een documentaire
Lees ook:Oeuvreprijs voor David Attenborough
Lees ook:David Attenborough voice over Planet Earth II
Lees ook:Life Story opnieuw prachtig dierenportret