Vis is gezond en een duurzame bron van goede vetten. Maar onze honger naar vis en schaaldieren is in de loop der jaren flink uit de klauwen gelopen. Het bewijs voor deze stelling wordt onder meer geleverd door de films The End of the Line en Sea the Truth. In deze films doen ecologen en biologen uit de doeken hoe de wereldzeeën kreunen en steunen onder het juk van de commerciële fabrieksvisserij. In Sea the Truth en The End of the Line staat de conditie van onze zeeën en oceanen centraal. Toonaangevende wetenschappers, zoals professor Daniel Pauly, geven aan dat als we in het huidige tempo vis blijven vangen en eten de oceanen en zeeën binnen 40 jaar leeggevist zullen zijn. De jacht op vis is vandaag de dag een uit de hand gelopen economisch monstrum: met grote sleepnetten worden de bodems van de zeeën leeg geschraapt, alles wat leeft met een vernietigende kracht met zich meenemend. De massale bijvangst gaat meestal verminkt of dood terug de zee in. De industriële visserij heeft bijvoorbeeld de Atlantische kabeljauw in Newfoundland (zie grafiek) en de blauwvintonijn in de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan al nagenoeg uitgeroeid. Bovendien worden ook zelfvoorzienende vissers in armere delen van de wereld direct in hun voortbestaan bedreigd door de Europese en Aziatische megatrawlers die de oceanen afstropen op zoek naar megawinsten. Over de oplossing verschillen de twee films licht van mening. De makers van The End of the Line denken dat er met wat meer politiek engagement, duurzamer consumentengedrag en de creatie van meer zeereservaten een eind aan de kaalslag gemaakt kan worden. De conclusie die de makers van Sea the Truth trekken is dat duurzaam gevangen vis eigenlijk niet meer bestaat. In tegenstelling tot The End of the Line gaat Sea the Truth bovendien ook in op de gezondheidsvoordelen die het eten van vis met zich mee zou brengen. Voedingsdeskundigen propageren twee keer in de week vis te eten, maar vergeten erbij te vertellen dat in vooral vette vissen ontoelaatbare hoeveelheden giftige stoffen zitten. En dat de zee niet onbeperkt kan leveren. Daarbij is de fabel van de gezonde visolie volgens Sea the Truth hardnekkig. De meeste beweringen die over visolie worden gedaan zijn volgens wetenschappers die in de film aan het woord komen wetenschappelijk niet bewezen en zouden allang van de potjes verdwenen moeten zijn. Bovendien is het niet nodig om vis te consumeren voor de gezonde omega-3-vetzuren: vissen krijgen deze alleen binnen doordat zij algen eten, ze maken ze niet zelf. Bovendien wordt veel van de gevangen vis helemaal niet direct geconsumeerd door mensen, maar bijvoorbeeld als vismeel verwerkt in veevoer.
Lees ook:Spectaculaire nieuwe natuurserie ‘Our Planet’ vanaf 2019 te zien op Netflix
Lees ook:Visolie helpt niet tegen hart- en vaatziekten
Lees ook:Oceanen in 2050 waarschijnlijk leeggevist
Lees ook:De waarheid over leeuwen
Lees ook:Oceanen verzuren in rap tempo