Foto: Association for Tropical Biology and Conservation
Het is al langer bekend dat haaien over receptoren in hun snuit beschikken waarmee ze elektrische velden kunnen waarnemen. Deze met een soort gel gevulde groefjes heten in wetenschappelijk vakjargon de ampullen van Lorenzini. Duitse wetenschappers hebben echter ontdekt dat ook bepaalde dolfijnen (soort: Sotalia guianensis) putjes in hun snuit hebben waarmee ze elektrische velden in het water kunnen voelen. De dieren zetten het bijzondere orgaan waarschijnlijk in bij hun jacht op prooidieren. Tot nu toe was het vermogen om elektrische velden te detecteren nog maar bij één zoogdier vastgesteld: het vogelbekdier. Dolfijnen gebruiken normaal gesproken echolocatie om prooien op te sporen. Ook de Sotalia guianensis maakt gebruik van dit mechanisme, maar zet waarschijnlijk tevens af en toe zijn ‘elektrische’ zintuig in bij het jagen. De Duitse wetenschappers hadden al langer het idee dat de putjes in de snuit van de Sotalia guianensis dienden om elektrische velden te detecteren. Hoofdonderzoeker Wolf Hanke heeft nu voor het eerst bewezen dat de theorie klopt door een jonge dolfijn te leren om zijn kop op de kant te leggen als hij een elektrisch signaal door het water stuurde.
Lees ook:Wetenschappers vinden verklaring voor opvallende snuit zaagvissen
Lees ook:Verschillende dolfijnensoorten kunnen dezelfde taal spreken
Lees ook:Nieuwe elektrische vis ontdekt in Zuid-Amerika
Lees ook:Gelderse wilde zwijnen woelen voetbalveld om
Lees ook:Dolfijnen luisteren naar eigen naam