Categorie: "Dierengedrag"

Rendieren verdrinken in Zweedse rivier

800px-Caribou_Thelon_River_1978Ongeveer tweehonderd rendieren zijn verdronken in een rivier in het noorden van Zweden. Ze staken in een kudde van circa drieduizend exemplaren een bevroren rivier over. Maar het ijs was nog niet dik genoeg en brak onder het gewicht van de verzamelde meute. Dat heeft Erik Gustavsson, een manager van de provinciale raad in de regio Norrbotten, vrijdag gemeld. Hij sprak van “een grote tragedie”, aangezien de viervoeters toebehoorden aan de Sami, traditionele Zweedse herders.

Zeeolifanten kunnen slapen onder het duiken

See_elefanten_editRaadsel
Nieuw onderzoek heeft uitgewezen dat noordelijke zeeolifanten een opmerkelijk kunstje onder de knieën hebben: ze kunnen slapen terwijl ze op hun relatieve gemak naar de zeebodem afdalen. Een team van geïnteresseerde biologen onderzocht de zeeolifantenkolonie van Año Nuevo in de Amerikaanse staat Californië. Elk jaar maken deze dieren een reis van tussen 3200 en 4800 kilometer naar de kust van Alaska. Deze uitputtende tocht zadelde de onderzoekers op met een prangende vraag: hoe komen de dieren aan hun benodigde dosis slaap?

Verdedigingsstrategie
Het was al bekend dat zeeolifanten bekwame duikers zijn die dieptes van ruim driehonderd meter kunnen bereiken.

Den Haag gaat meeuwenoverlast te lijf met nepeieren

Foto: Kleine mantelmeeuw, Andreas Trepte

800px-Larus-fuscus-taxboxMet de hulp van een valkenier, sterkere vuilniszakken en nepeieren wil de gemeente Den Haag volgend jaar de meeuwenoverlast in de stad gaan aanpakken. Dat maakte het stadsbestuur deze week bekend. Voor de inzet van een valkenier, die de meeuwen in de stad met behulp van roofvogels moet gaan verjagen, en voor het verwisselen van meeuweneieren door nepexemplaren moet het ministerie van LNV (Landbouw, Natuur & Voedselkwaliteit) nog toestemming geven. Een proef in Leiden met nepeieren leverde goede resultaten op. De meeuwen blijven er zo lang op broeden dat ze niet meer de fut of tijd hebben om aan een tweede leg te beginnen. Het uiteindelijke resultaat laat zich raden:

Californische dolfijnen doden bruinvissen

Foto: Okeanis
20091106__a5.dolphins.1106~1_GALLERYZeebiologen denken erachter te zijn gekomen waarom er de laatste jaren zoveel dode bruinvissen aanspoelen op stranden in Californië. Volgens hen worden de dieren regelmatig aangevallen door tuimelaars. Zeebiologen en onderzoekers van de organisatie Okeanis maakten beelden van dolfijnen die een bruinvis aanvielen en dodelijke verwondingen toebrachten. Mannetjesdolfijnen omsingelden de bruinvis, ramden het dier en verdronken het, waarna ze het lijk naar de boot van de onderzoekers brachten en vervolgens wegzwommen. De videobeelden verklaren waarom er zoveel dode bruinvissen zijn gevonden met interne bloedingen en gebroken botten. Vorig jaar zijn er in Californië zeker 74 dode bruinvissen (die overigens niet allemaal sporen van dolfijnenaanvallen droegen) aangespoeld. Toch roept de ontdekking meer vragen dan antwoorden op.

Kangoeroes trekken en masse naar Australisch dorp

800px-RedRooKangoeroes zijn in de Australische outback bepaald geen zeldzame verschijning, maar meestal mengen de buideldieren zich dan niet onder de menselijke bevolking. In Thargomindah, een gehucht dat slechts 203 zielen telt, is dat sinds kort anders. Het kleine plaatsje in Queensland is de laatste tijd erg populair geworden bij de springende beesten. Enkele honderden kangoeroes hebben er recent hun intrek genomen, gevolgd door een stoet parmantig paraderende emoe’s. De dieren zijn vooral verzot op de gazons vol kakelvers, groen gras. Een belangrijke oorzaak van het overschot is eigenaardig genoeg een beslissing in Rusland.

Mannetjeskrabben vragen seks als protectiegeld

Fiddler_crabMannelijke wenkkrabben verdedigen hun vrouwtjes met het grootste plezier tegen indringers. Maar ze vragen er wel iets voor terug: seks. Dat blijkt uit een studie van de Nationale Universiteit van Australië die dinsdag is gepubliceerd. Wetenschappers van de universiteit onderzochten in oktober en november 2008 het gedrag van wenkkrabben op moddervlaktes voor de kust van Mozambique. Mannetjeswenkkrabben hebben één enorme schaar om zich mee te verdedigen, maar de onderzoekers wilden zien hoe vrouwtjeskrabben -die geoutilleerd zijn met twee kleine scharen- zich verdedigen tegen agressieve soortgenoten. Wenkkrabben leven in holletjes en zijn uiterst territoriaal aangelegd. De onderzoekers verzamelden krabben van verschillende plekken en plaatsten die in de buurt van bewoonde holen. De resultaten van het experiment waren opmerkelijk:

Intelligentie is geen exclusief menselijk goed

de slimste dieren:Opmaak 1Intelligentie in het dierenrijk
Lange tijd werd gedacht dat intelligentie een exclusief menselijke eigenschap was. Dieren werden louter gedreven door primitieve instincten en beschikten niet over cognitieve vaardigheden van betekenis, zo luidde in ieder geval het wijdverbreide oordeel. Dankzij experimenten met dieren in gevangenschap en doorwrochte verslagen van gepassioneerde veldbiologen is deze visie op dieren en hun gedrag inmiddels achterhaald. Primaten, walvisachtigen, dolfijnen en olifanten blijken in de praktijk juist zeer intelligent te zijn. De meest verbluffende voorbeelden van dierlijke intelligentie zijn nu gebundeld in het door de Amerikaanse etholoog Sally Boysen geschreven boek De Slimste Dieren van de Wereld. Boysen is een expert, want ze deed jaren onderzoek naar de cognitieve vermogens van primaten. Deelthema’s die aan bod komen zijn het gebruik van hulpmiddelen, (talige) communicatie, imitatie en leergedrag, altruïsme binnen dierlijke leefgemeenschappen, zelfherkenning en getalbesef. Het spreekt voor zich dat een prominente plaats is ingeruimd voor primaten, deels omdat ze tot de intelligentste dieren van onze planeet behoren, maar ook omdat hun vorm van intelligentie het meest in de buurt komt van de manier waarop wij het begrip definiëren. Net als mensen blijken apen uitstekend in staat om hulpmiddelen te construeren, modificeren en te gebruiken. Een intrigerend voorbeeld zijn bijvoorbeeld de chimpansees die leven in Fongoli, een gebied in het zuidwesten van Senegal. Deze mensapen vervaardigen uit lange takken speren, wapens die ze gebruiken om galago’s (kleine halfapen) te spietsen en vervolgens te verorberen. Maar ook kraaien zijn innovatieve hulpmiddelengebruikers. Ze maken van takken, twijgjes en stevige bladeren stokjes of haken waarmee ze keverlarven uit rottende boomstammen plukken.

Misverstanden
Het boek maakt ook duidelijk dat intelligentie een rekbaar begrip is. Zo gebruiken wilde dieren doorgaans alleen hulpmiddelen als dit een meerwaarde heeft. Gorilla’s vormen wat dat betreft een treffend voorbeeld.

Menseneters van Tsavo verorberden 35 slachtoffers

lionreedMensenjagers
Het zijn waarschijnlijk de beruchtste menseneters uit de moderne geschiedenis: de manenloze leeuwen van Tsavo , die in de negentiende eeuw tientallen mensen verslonden in het Afrikaanse land Kenia. Het ging om twee grote mannetjes die in 1898 tientallen Indiase en Afrikaanse arbeiders, die bezig waren met de aanleg van een spoorlijn, buitmaakten. De spoorverbinding moest een belangrijke schakel tussen de stad Mombassa en het Victoriameer worden. De dieren slopen ’s nachts het kampement binnen en sleurden talloze weerloze werklieden onder het schijnsel van de nachtelijke maan uit hun tenten. “Hun jachtmethode was zo geheimzinnig, perfect getimed en trefzeker, dat de arbeiders dachten dat het om duivels in leeuwengedaanten ging”, schrijft luitenant-kolonel John Henry Patterson in zijn memoires.

Potvissen verorberen reuzeninktvis voor het oog van de camera

Foto: Tony Wu, Barcroft/Fame Pictures

091030-01-whale-eating-jumbo-squid_bigWetenschappers vermoedden al langer dat de reuzenpijlinktvis het lievelingskostje was van de potvis, de grootste tandwalvis die in de wereldzeeën rondzwemt. Sporadische inktvisdelen, die opgelepeld werden uit de magen van dode potvissen, en littekens op de enorme voorhoofden van de potvissen waren echter de enige bewijsstukken. Tot nu. Voor de kust van de Japanse Bonineilanden is een groep potvissen geobserveerd die zich te goed doet aan de resten van een naar schatting negen meter lange pijlinktvis.