Tijd lijkt soms op dun stuifzand dat in een welhaast oncontroleerbaar tempo door je handen glijdt. Maar aan de andere kant blijven de herinneringen tot de dood verankerd in je bewustzijn, beelden voor de eeuwigheid die niet in geldelijke waarde uitdrukbaar zijn. Het is inmiddels al weer ruim een week geleden dat mijn tijd bij White Shark Projects tot een einde kwam. Een geweldige tijd. Vanaf het moment dat je de karakteristieke rugvin het spiegelende wateroppervlak van de Atlantische Oceaan ziet doorklieven ben je verkocht, ja zelfs verslaafd aan de meeslepende gratie van dit wonderlijke toproofdier. Bovendien herbergt de Zuid-Afrikaanse West-Kaap nog meer adembenemende natuur, zowel op het gebied van flora als fauna. De avonden en zeevrije dagen kunnen zich soms een beetje traag voortslepen, maar het het ontmoeten van veel inspirerende, gelijkgestemde medevrijwilligers maakt zelfs deze momenten uiteindelijk memorabel. De laatste stralen glinsterend zonlicht, die de laatste nazomerdagen een vriendelijke en boterzachte uitstraling geven, vormen het ideale gezelschap om alle herinneringen nog eens aan het geestesoog voorbij te laten trekken, alvorens de kille, donkere en asgrauwe herfstdagen weer hun intrede zullen doen. Maar de gedachte aan een terugkeer stroomt als een snelstromende rivier zonder eindmonding door mijn hoofd, hoe blij ik ook ben dat ik weer verenigd ben met mijn familie, vrienden en kennissen. Kijk voor een serie concrete verhalen over mijn tijd in Zuid-Afrika op de volgende website
Lees ook:Galápagosdieren op de gevoelige plaat
Lees ook:Genieten van Dino Week
Lees ook:Onbegrepen maakt onbemind
Lees ook:De mooiste natuurplek?
Lees ook:Hazelwormen en zomerwarmte