Een van de dingen die ik zo mooi vind aan een verblijf in natuurrijke gebieden in de tropen is dat er in de nachtelijke uurtjes vaak onwijs interessante dieren tevoorschijn komen, zeker als de wereld van slangen en hagedissen je bijzondere belangstelling heeft. Dieren die in grote delen van de tropen goed zijn vertegenwoordigd, zijn de gekko’s. Dat was vorige maand in India niet anders. Vooral in Kings Lodge (Bandhavgarh) wemelde het in de strooisel- en bladerlaag die de huisjes omgaven van de gekko’s, met name leden van de soort Hemidactylus brookii. →
Categorie: "Natuurreizen"
Het grootste rund ter wereld
India is niet alleen het land van een van ‘s werelds grootste katachtigen, maar tevens een van de naties waar je het grootste rund op aarde kunt aantreffen. Volwassen stieren van de gaur (Bos gaurus) kunnen ruim een ton wegen en zijn met hun immens gespierde rug en achterpoten zeer imposante verschijningen. De vrouwtjes zijn kleiner en wat minder potig, maar nog steeds imposante dieren waar de gemiddelde koe qua spiermassa schril bij afsteekt. Aan de kleur van de gaur kun je vaak zien tot welke leeftijdsklasse een exemplaar behoort. De volwassen stieren zijn namelijk zwart (op de kenmerkende witte ‘kousen’ aan de poten na) van kleur, terwijl jongere mannetjes en de vrouwelijke dieren bruin zijn. →
Wilde pauwenpracht
De blauwe pauw (Pavo cristatus) is een dier dat we allemaal wel kennen als siervogel uit dierenparken en kinderboerderijen. Maar in India kun je deze fraaie vogel ook in het wild aanschouwen. Net als bij de meeste vogels zijn het vooral de mannetjespauwen die met hun oogstrelend mooie verenkleed en weelderige staart (die meer dan een meter lang kan zijn) de aandacht trekken. De staart vol pronkveren, die in de paartijd geregeld op imposante wijze als een smaragdgroene waaier wordt uitgespreid om seksueel gewillige vrouwtjes te verleiden, is het bekendste handelsmerk van de blauwe pauw. →
Knagende cultuurvolger
Je zou niet verwachten dat een extreem bedrijvige miljoenenstad als Delhi een plek is waar je veel wilde natuur aantreft. Toch zijn er zelfs in een dergelijke, door talloze vervuilende menselijke activiteiten gedomineerde metropool nog wilde dieren die een plekje onder de zon weten te vinden. Een prachtig zoogdiertje dat je met name in Indiase stadsparken en de door groene landschapselementen omgeven tempels en historische gebouwen veel ziet, is de vijfstrepige palmeekhoorn (Funambulus pennantii). Het beestje dankt zijn naam aan het fraaie wit met bruine strepenpatroon, dat loopt van de nek tot aan de staart, op de achterzijde van zijn lichaam. →
Gevederde reptielenjager
De Indiase nationale parken Panna en Bandhavgarh zijn op alle gebieden behoorlijk rijk aan soorten, maar vooral de dichtheid aan vogels is indrukwekkend. En dat geldt ook voor de waarschijnlijk imposantste vertegenwoordigers van deze diergroep, de roofvogels. Een soort die je met name in Bandhavgarh veel ziet, is de Indische slangenarend (Spilornis cheela). De naam verraadt al dat deze fraaie vogel vooral jaagt op slangen en hagedissen. De Indische slangenarend is een middelgrote roofvogel die 55 tot 71 centimeter lang wordt en een vleugelspanwijdte van ruim anderhalve meter bereikt. →
Aziatische minidraak
Een van de gaafste hagedissen die ik in India heb gezien is de bloedzuiger (Calotes versicolor). Maar wacht eens even hoor ik jullie denken: een bloedzuiger is toch een glibberig, wormachtig moerasdiertje dat zich graag op de huid van passerende zoogdieren nestelt? Klopt, maar het is ook een hagedis uit de agamenfamilie die in grote delen van Azië voorkomt. Hij heet zo omdat de kop van de mannetjes in de paartijd felrood wordt. Normaliter hebben de hagedissen een meer sobere, overwegend bruine kleur. De mannetjesdieren beschikken ook over een fraaie, stekelige nek- en rugkam. De bloedzuiger kan bijna een halve meter lang worden, waarbij een groot deel van de totale lengte voor rekening komt van de staart. →
Kleine kattenpracht
Hoewel het hoofddoel van mijn reis naar India van dit jaar het zien van de op een na grootste kat ter wereld was (alleen de Siberische tijger is nog groter dan zijn Bengaalse evenknie), had ik tijdens een nachtsafari in het Panna Tiger Reserve ook het genoegen om een van de kleinste leden van de kattenfamilie te ontmoeten. Met een gemiddeld gewicht van nog geen twee kilo is de roestkat (Prionailurus rubiginosus) namelijk kleiner dan een flinke huiskat. Roestkatten zijn behoorlijk schuwe dieren die je zeker overdag zelden of nooit te zien krijgt. Hoewel roestkatten klein zijn en de tegenstelling met de enorme tijgers groot is, zijn het net als alle katachtigen gracieuze, sierlijke en krachtige jagers. →
Indiase hertenreus
Het sambar- of paardhert (Cervus unicolor) is de met afstand grootste hertensoort die je in India kunt aantreffen. Waar het axishert uiterlijk de Indiase evenknie is van ons damhert, daar lijkt de sambar uiterlijk en qua ecologische rol meer op het edelhert. Sambars bereiken een schofthoogte van circa anderhalve meter en wegen 227 tot een kleine 400 (de grotere bokken) kilogram. Ze zijn dus nog wel een stukje groter dan de toch ook al imposante edelherten uit Europa. Sambars zijn geen kuddedieren, maar herten die veeleer solitair of in kleine groepen door het leven gaan. →
Wensvaraan
De volgers van dit weblog zullen inmiddels wel weten dat ik een zwak heb voor reptielen. Een dier dat dan ook heel hoog op mijn verlanglijstje stond voor mijn reis in India was de Bengaalse varaan (Varanus bengalensis). Ik moest er vrij lang op wachten, maar tijdens de op een na laatste dag in Bandhavgarh National Park kwamen we uiteindelijk toch een exemplaar tegen. Met een maximumlengte van ruim twee meter zijn Bengaalse varanen niet zo groot als hun neefjes de komodovaranen, maar het blijven toch imposante hagedissen, zeker als je kijkt naar de afmetingen van onze Europese reptielen. Qua kleur is de Bengaalse varaan geen al te spectaculair of oogstrelend fraai reptiel, maar het slanke lichaam, de lange staart en de spitse kop geven de hagedis toch een heel sierlijke uitstraling. Net als de meeste varanen is ook Varanus bengalensis een opportunist die weinig kieskeurig is wat betreft zijn voedselkeuze. →
De echte Baloe
Hoewel het vinden van de illustere tijger in de Indiase jungle al een enorm pittige klus is, is de lippenbeer (Melursus ursinus) helemaal een schuw en ongrijpbaar zoogdier. Ik voelde me dan ook een enorm bevoorrecht mens toen we een paar weken terug in het Panna Tiger Reserve zelfs meerdere beren wisten te vinden. Tijdens een van de ochtendsafari’s zagen we een solitaire vrouwtjesbeer, terwijl we een dag later tijdens een nachtrit (sowieso een prachtkans om veel dieren te zien die normaal grotendeels voor het menselijk oog verborgen blijven) zelfs het genoegen hadden om een vrouwtje met twee jongen op haar rug waar te nemen. →