Het sambar- of paardhert (Cervus unicolor) is de met afstand grootste hertensoort die je in India kunt aantreffen. Waar het axishert uiterlijk de Indiase evenknie is van ons damhert, daar lijkt de sambar uiterlijk en qua ecologische rol meer op het edelhert. Sambars bereiken een schofthoogte van circa anderhalve meter en wegen 227 tot een kleine 400 (de grotere bokken) kilogram. Ze zijn dus nog wel een stukje groter dan de toch ook al imposante edelherten uit Europa. Sambars zijn geen kuddedieren, maar herten die veeleer solitair of in kleine groepen door het leven gaan. Het gewei van de mannetjes bestaat uit drie takken en kan ruim een meter lang worden. Zoals de Latijnse soortnaam al aangeeft is de vacht van het paardhert vrij uniform van kleur. Sambars zijn vaak zowel overdag als ’s nachts actief, al hebben ze een voorkeur voor de dag omdat hun nachtzicht beperkt is en dat van hun belangrijkste vijand, de tijger, juist uitstekend ontwikkeld is. De herten voeden zich overwegend met gras en kruiden, maar ook twijgen, vruchten en bamboescheuten gaan er wel in. De draagtijd van de vrouwtjesherten is ongeveer 240 dagen, waarna ze een, ongevlekt kalf werpen. Sambars hebben een voorkeur voor niet overdreven dichte bossen en zijn zeker in de warme zomerperiode vaak in de nabijheid van tijdelijke of permanente waterbronnen te vinden. In Panna en Bandhavgarh, de twee Indiase nationale parken die ik heb bezocht, zijn ze minder algemeen dan de axisherten.
Lees ook:Indiase hertenpracht
Lees ook:Het grootste rund ter wereld
Lees ook:Bruinvis overleden op Haags strand
Lees ook:Indiase omnivoren
Lees ook:Vliegende vossen hebben geregeld orale seks