Foto: Disney Nature
De machtige grizzlybeer (Ursus arctos horribilis), een ondersoort van de bruine beer, is zonder twijfel een van de krachtigste symbolen van de Noord-Amerikaanse wildernis. De imposante omnivoren zijn bovendien niet alleen groot (volwassen mannetjes kunnen ruim vijfhonderd kilo wegen) en onnoemelijk sterk, maar ook zeer nieuwsgierig en behoorlijk intelligent. De vrouwtjes zijn doorgaans uitstekende moeders, behaarde vechtjassen die hun kostbare kroost met gevaar voor eigen leven zullen beschermen tegen vreemde mannetjesberen, poema’s, wolven of mensen. Hoewel de grizzlybeer door de opkomst van de mens en de bijbehorende urbanisatie en ontginning van ooit natuurrijke landschappen in het grootste deel van zijn historische leefgebied is verdwenen, voelt het prachtige dier zich in de afgelegen regio’s van het overwegend wilde Alaska nog steeds uitstekend thuis.
Na ‘African Cats’ en ‘Chimpanzee’, twee films die zich afspeelden in het tropische Afrika, neemt de nieuwste film uit de stal van Disney Nature ons mee naar Katmai National Park, een afgelegen deel van Alaska dat maar mondjesmaat door mensen wordt bezocht en nog grotendeels wordt geregeerd door de wetten van de wilde natuur. De hoofdpersonen in ‘Bears’ zijn moederbeer Sky en haar jongen Amber en Scout. →
Tijgers zijn in tegenstelling tot leeuwen normaliter solitaire dieren die het gros van hun leven in hun eentje doorbrengen en ook zelfstandig jagen. Maar de documentaire Tigress Blood die gisteren te zien was op Discovery Channel toont dat niet altijd het geval is. De film volgt een viertal Bengaalse tijgerzussen in het Indiase Tadoba. Aanvankelijk zorgt de dominantie van Sonam, het sterkste vrouwtje, ervoor dat de vier tijgers elk hun eigen weg gaan, maar als het lot hen uiteindelijk weer herenigt, sluit het viertal een pragmatisch verbond om zo grotere prooien buit te kunnen maken. 
De film Virunga beleeft op 7 november zijn wereldwijde première op videoplatform Netflix. De documentaire over de worstelingen van Afrika’s oudste natuurpark is dan beschikbaar voor vijftig miljoen Netflix-leden in meer dan veertig landen. Topacteur Leonardo DiCaprio (in werkelijkheid een sociaal bewogen man in plaats van de schurkachtige types die hij vertolkt in The Wolf of Wall Street en Django Unchained) steunt als uitvoerend producent de lancering van de film, die hij omschrijft als ‘een krachtig verhaal’. “Films als Virunga geven een inkijkje in de ontzagwekkende culturele en natuurlijke diversiteit van onze planeet. Het toont de krachten die onze planeet bedreigen en de mensen die strijden voor de bescherming ervan. De samenwerking met Netflix rond deze film is een spannende mogelijkheid om het publiek te inspireren, te informeren en te betrekken bij dit onderwerp.”
Het eerste verjaardagspresent dat ik vandaag in ontvangst mocht nemen was het boek Boas and Pythons of the World, een fraai standaardwerk over wurgslangen van de hand van herpetoloog en tv-persoonlijkheid Mark O’Shea. Alleen al de fraaie boomboa (Corallus hortulanus) op de kaft zal elke oprechte slangenliefhebber doen watertanden en is een mooie voorbode van wat nog volgt als je het boek van begin tot eind doorleest. In ruim 150 pagina’s beschrijft O’Shea, die dankzij tientallen veldexpedities en een berg theoriekennis echt wel weet waar hij over schrijft, ruim honderd bekende en veel minder bekende wurgslangen. Van de giganten uit het slangenrijk zoals de groene anaconda, de netpython en de Afrikaanse rotspython tot de relatief kleine en cryptische zandboa’s, een groot gedeelte van het indrukwekkende scala aan wurgslangen komt zowel in woord als beeld voorbij. 
Discovery Channel pakt deze week tussen 21.00 en 23.00 weer elke avond uit met Shark Week. Van jongs af aan was deze themaweek voor mij altijd een van de hoogtepunten van het televisiejaar. Hoewel we tijdens Shark Week nog steeds bij tijd en wijle uitstekende documentaires voorgeschoteld krijgen, kan de programmering me de laatste jaren steeds minder bekoren. Goed onderbouwde en informatieve documentaires, die het foutieve beeld van de haai als breinloze menseneter ontkrachten, moeten steeds vaker wijken voor meer sensationalistisch getinte werkjes. De opener van gisteren, die de omineuze titel Shark of Darkness: The Wrath of the Submarine droeg, was waarlijk een dieptepunt. Er is in de loop der jaren inderdaad wat anekdotisch bewijs opgedoken dat er in de wateren rond Kaapstad een enorme witte haai rondzwemt die de bijnaam The Submarine (de duikboot) heeft gekregen. Maar in Shark of Darkness wordt dit grotendeels speculatieve dier neergezet als een superintelligente menseneter met superkrachten die de laatste decennia al tientallen mensen heeft verslonden. De hoofdmoot van deze als documentaire vermomde B-film wordt gevormd door een bootongeluk dat in 2012 plaatsvond (maar in de film naar 2014 wordt verplaatst). 
Een drie meter lange witte haai (toch geen klein visje), die in 2004 getagd werd met een gps-tracker is vermoedelijk opgegeten door een nog grotere ‘superhaai’. Het onderzoek naar de circa tien jaar geleden overleden haai werd nauwgezet gevolgd voor de documentaire Hunt for the Super Predator, een film die binnenkort uitkomt in de Verenigde Staten. De vrouwtjeshaai Alpha verkeerde volgens onderzoekers nog in uitstekende gezondheid toen ze uitgerust werd met een gps-tracker. De verbazing was dan ook groot toen het toestel, gebleekt door maagzuur, vier maanden later op een Australisch strand aanspoelde. De vindplek lag slechts vier kilometer van de plek waar de onderzoekers Alpha hadden gezenderd. 
Doorgaans zijn de hoofdrollen in veel natuurdocumentaires weggelegd voor grote en iconische soorten zoals primaten, tijgers of olifanten. Het door de BBC geproduceerde ‘Hidden Kingdoms’ is een uitzondering op die regel en neemt vooral de microwerelden van een aantal kleine bewoners van de aarde minutieus onder de loep. De serie bestaat uit drie afleveringen die elk twee aparte biotopen en twee diertjes specifiek onder de loep nemen. In de eerste aflevering volgen we afwisselend een rosse olifantspitsmuis op de Afrikaanse savanne en een sprinkhaanmuis in de Amerikaanse Sonorawoestijn, terwijl in de tweede aflevering een wangzakeekhoorn in de gematigde bossen van Noord-Amerika en een toepaja (een boomspitsmuis) in de Aziatische jungle centraal staan. 