Foto: het Bosbeekdal, een deelgebied in NP De Meinweg dat ook lange tijd te kampen had met ernstige verdroging.
De verdroging van Nederlandse natuurgebieden vormt een groot probleem voor de inheemse biodiversiteit. Dat vermeldt een rapport van de Vogelbescherming dat gisteren is verschenen. In ongeveer de helft van de Natura 2000-gebieden binnen onze landsgrenzen bedreigt het fenomeen verdroging diverse dier- en plantensoorten in hun voortbestaan. De overheid komt gemaakte afspraken om de verdroging tegen te gaan vaak niet na, met als gevolg dat veel soorten die afhankelijk zijn van een vochtige biotoop ernstig in de verdrukking komen. Zo gaat het met typische moerasvogels als de roerdomp en grote karekiet vrij slecht in Nederland. Ook amfibieën, libellen en adders hebben veel last van de verdroging van hun leefgebieden. Dat zie ik zelf in de praktijk tijdens mijn onderzoekswerk in Nationaal Park De Meinweg. De knoflookpad is er zo goed als verdwenen, terwijl ook de pas recentelijk enigszins gestopte teloorgang van de plaatselijke adderpopulatie (adders houden van vochtige heidegebieden) hoogstwaarschijnlijk voor een groot deel kan worden toegeschreven aan de sterke verdroging van het gebied. Uitstekend maatbeheer heeft er gelukkig wel voor gezorgd dat de prachtige gifslang inmiddels weer voorzichtig op de weg terug is, maar waakzaamheid blijft geboden.
Bron: Vroege Vogels
Lees ook:Soortenrijkdom Meinweg in woord en beeld
Lees ook:In de ban van adders en knoflookpadden
Lees ook:De zeldzaamste kikkerachtige van Limburg
Lees ook:Kraamkamer voor jong leven
Lees ook:Klein maar fijn
Het is jammer dat de overheid in veel gevallen geen gehoor geeft aan de noodzaak voor natuuronderzoek.