De in het grensgebied tussen India en Bangladesh gelegen Sundarbans behoren tot de weinige gebieden op aarde waar wilde tijgers nog in behoorlijke aantallen voorkomen. Het natuurgebied kenmerkt zich door de aanwezigheid van moerassen, mangrovebossen en een divers scala aan boeiende diersoorten. De Sundarbans staan door hun bijzondere karakter en speciale natuurwaarden ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Er is echter een probleem dat het leven in dit op het eerste gezicht paradijselijke oord potentieel gevaarlijk maakt: de aanwezigheid van Bengaalse tijgers die het soms ook op mensen hebben gemunt.
Elders in India zijn tijgeraanvallen op mensen behoorlijk zeldzaam (en vrijwel altijd het werk van zieke of verzwakte dieren die geen natuurlijke prooidieren meer kunnen vangen), maar in de mangrovebossen van de Sundarbans gebeurt het vaker dat de grote katten zich op mensen storten. Waarom de tijgers zich juist in deze regio tegen mensen keren, weet vooralsnog niemand zeker. Veelgenoemde en plausibele verklaringen zijn dat het natuurlijke prooibestand van de roofkatten door de mens is gedecimeerd of dat de tijgers in de Sundarbans gewend zijn geraakt aan mensenvlees door het eten van de lijken van cycloonslachtoffers. De documentaire ‘The Maneating Tigers of the Sundarbans’ zoomt in op het conflict tussen mens en tijger in het grensgebied van Bangladesh en India en brengt een simpele, doch mogelijk briljante oplossing voor het probleem aan het licht. Kijk voor een uitgebreide recensie van de documentaire op Cinemagazine.nl.
Lees ook:Kleine tijgers verbazen wetenschappers
Lees ook:Indiase tijgers worden steeds kleiner en lichter
Lees ook:Zeespiegelstijging bedreigt Bengaalse tijgers in de Sundarbans
Lees ook:Aantal Bengaalse tijgers in India toegenomen
Lees ook:Zeldzame Siberische tijgers op film vastgelegd