Foto: U.S. Fish and Wildlife Service
Het is algemeen bekend dat smeltende ijskappen een mogelijke bedreiging vormen voor de toekomst van de ijsbeer, het grootste en zwaarste landroofdier dat nog op de planeet rondloopt. Veel ijsberen in de zuidelijke Beaufortzee hebben echter niet alleen last van terugtrekkend zeeijs, maar verliezen om nog grotendeels onopgehelderde redenen tevens hun sneeuwwitte, isolerende vacht. Gedurende de afgelopen twee weken hebben wetenschappers in de zee ten noorden van Alaska ijsberen aangetroffen die zweren op hun huid hadden en kale plekken in hun vacht vertoonden. Het onderzoeksteam trof 12 (op een populatie van 37 dieren) beren aan die de symptomen hadden. De ijsberenpopulatie in het gebied wordt al sinds 1984 nauwlettend in de gaten gehouden om de gezondheid en gewoonten van de dieren vast te stellen. In al deze jaren is de mysterieuze aandoening slechts één keer vaker aangetroffen. In deze periode, die liep van van 1998 tot 1999, vertoonden 10 van de 48 onderzochte ijsberen dezelfde symptomen. Destijds werden bloed- en weefselmonsters van de aangetaste dieren genomen, maar de onderzoekers wisten niet te achterhalen wat de oorzaak van de kale plekken en zweren was. Ook nu namen ze monsters om meer over de aandoening te weten te komen. In december van 2011 meldde de National Oceanic and Atmospheric Administration ook een groot aantal sterfgevallen onder de zeehondenpopulatie in hetzelfde gebied. Ook deze dieren waren bedekt met nare zweren en diverse kale plekken, symptomen die later ook opdoken bij robben in Canada en Rusland.
Bron: Nu.nl/Bits of Science
Lees ook:Denguemuggen hebben voorliefde voor menselijk bloed
Lees ook:Canadese ijsberen in problemen door slinkend zee-ijs
Lees ook:IJsberen hebben mogelijk Ierse roots
Lees ook:Kale vos Maastricht overleden
Lees ook:Honden vergiftigd in America