De orde van de meervalachtigen omvat ruim drieduizend bekende soorten en is dus behoorlijk groot. Sommige soorten, zoals de legendarische Mekongmeerval, kunnen gigantische afmetingen bereiken waarop maar weinig andere zoetwatervissen zich kunnen beroepen. Maar nieuw onderzoek wijst uit dat veel meervallen (die niet allemaal in zoet water leven) niet altijd heel groot hoeven te zij om te ontsnappen aan de hongerige kaken of snavels van potentiële jagers. Bioloog Jeremy Wright concludeert na diepgravend monnikenwerk namelijk dat minstens 1250 tot 1625 meervallen giftig zijn. Sommige meervallen zetten de met gif gevulde stekels op die normaal plat langs de zijkant van hun lichamen liggen, anderen scheiden het gif in geval van nood uit via poriën in hun huid. Toch hoeft u meervalrijke wateren niet te mijden. “Het gif van de meeste soorten is vrij mild, in ieder geval zeker niet dodelijk of zelfs gevaarlijk voor de mens. Bovendien zal een meerval zijn gifstekels niet gebruiken als aanvalswapens. Het is een adaptatie die een puur defensief doel heeft en de vissen moet beschermen tegen de hongerige monden van grotere roofvissen en visminnende vogels. Het is ook opvallend dat de omvang van de gifklieren omgekeerd evenredig is aan de lengte en het gewicht van een bepaald type meerval.” Niet onlogisch, want de reuzen onder de meervallen hebben immers maar van weinig dieren iets te duchten.
Bron: National Geographic News
Lees ook:Duikers stuiten op ‘monstermeervallen’ in Nederlandse Maas
Lees ook:Vogelaars stuiten op enorme meerval in Zuid-Holland
Lees ook:Australische meervallen eten muizen
Lees ook:Vissers vinden mensenhand in meerval
Lees ook:Reusachtige meerval gevonden in de Roer
iodivamom
ypgg